Ja…wie ben ik eigenlijk? Goeie vraag.
Ik zou je wat feiten over mezelf kunnen vertellen.
Mijn naam is Natascha Huige. Ik ben een vrouw, in 1967 geboren, en woon in Rijswijk. Getrouwd, geen kinderen. Ik heb een zus, drie lieve neefjes, en een moeder. Ik heb commerciële economie gestudeerd, heb een rijbewijs, ben bevoegd zeilinstructrice en yogadocente. Maar ja, nu weet je eigenlijk nog niets over mij.
Ik zou iets kunnen vertellen over mijn verleden, mijn geschiedenis.
Ik ben geboren en opgegroeid in Zeeland, maar kon niet wachten om de wereld te gaan verkennen en ben in mijn tienerjaren dan ook de hort op gegaan. Dat was heel interessant maar ik ben daarin uiteindelijk ontspoord en zwaar verslaafd geraakt aan heroine en cocaine. Een hele moeilijke en zwarte periode in mijn leven. Ik ben daar ook weer uitgekomen en uiteindelijk pas op mijn 30ste afgestudeerd in economie en begonnen aan een mooie carrière in de gezondheidszorg. Je zou kunnen zeggen dat ik een laatbloeier ben. Ook yoga heb ik pas aan het op relatief late leeftijd ontdekt. Maar weet je nu wie ik ben? Nee, deze feiten zeggen eigenlijk helemaal niets over wie ik echt ben.
Ik zou iets kunnen vertellen over mijn persoonlijkheid.
Nu wordt het al wat persoonlijker. Ik denk dat ik betrouwbaar, invoelend, enthousiast, nuchter en pragmatisch, evenwichtig, toegankelijk en loyaal ben. Daarnaast kan ik ook opvliegend zijn, ongeduldig, vasthoudend en eigenwijs zijn. Nu weet je al iets meer over wie ik ben.
Wie ben ik eigenlijk? Ben ik mijn geschiedenis? Ben ik mijn fysieke lichaam? Ben ik mijn gedachtes of mijn gevoelens? Ben ik hoe andere mensen mij zien? Een interessante vraag. Het ego (het “ik”) staat ons vaak in de weg om ons ware zelf te leren kennen en innerlijke rust te ervaren. Het ego houdt daar niet zo van, en is liever bezig met lijstjes in ons hoofd, het vaststellen van onze identiteit, en de hele dag door aandacht vragen. Yoga doen, ademen en mediteren helpt mij om volledig in het hier en nu te zijn. Soms lukt het me (maar vaker niet dan wel) om tijdens het proces van loslaten van het ego korte momentjes van stilte ervaren en contact maken met mijn ware zelf en innerlijke vrede te ervaren.
Maar kijk uit; er is ook zoiets als spiritueel narcisme; van te veel navelgestaar en spirituele doelen gaat het ego alleen maar groeien. Je kunt je zelfs afvragen of het wel echt een interessante vraag is; wie ben ik? In het licht van het universum stel jij of ik natuurlijk helemaal niets voor. Ik leef, laten we voor het gemak zeggen, een kleine 100 jaar op een kleine planeet die al 4.500.000.000 jaar bestaat, en (als we haar niet eerder verpesten) nog zo’n 3.200.000.000 jaar mee zal gaan volgens mensen die er verstand van hebben. Deze planeet aarde draait om een ster die zelf weer één van de miljarden is, in een middelgroot melkwegstelsel en in een universum dat zich voortdurend uitbreidt. Het is dus nogal pretentieus en absurd om te denken dat wij een centrale plaats innemen in de orde der dingen. Maak jezelf dus vooral niet te belangrijk. Een kleiner ego is fijn voor jezelf en de mensen om je heen 😉.
“Yoga is the stilling of the fluctuations of the mind.” Patanjali